СПÜВАНКА ЗА МОЮ ВÜТЦЮЗНИНУ Кой у бідняцькüв хыжци світло гасне, Я за голодных дїточок молюсь, Бо знаву, ош яка иннись нищасна Вüтцюзнина ми - Пüдкарпацька Русь. Кой лем прийшляк зрить сонце в небі рüднüм, Я до зимлї сятої притулюсь, И думаву: чому така днись бідна Вüтцюзнина ми - Пüдкарпацька Русь. Кой з уст дїточых вчуву рüдне слово, Я сам из ним, ги сонце, засвічусь: Изверже з головы вінок терновый Вüтцюзнина ми - Пüдкарпацька Русь. У пралїсах спочили душі предкüв. Колись и я з йих душами зüллюсь. Й щи тонше вчуву, ош яка безмертна Вüтцюзнина ми - Пüдкарпацька Русь. Автор: Иван Петровций
Вместе с вами мы сделаем Русинский Мир лучше!
При копировании данного материала, либо использования в любом виде (печатном, аудио, видео) на своих ресурсах, просьба указывать источник https://rusinskiimir.ru/ и автора Иван Петровций, в иных случаях будем обращаться в соответствующие инстанции (админам соц.сетей, и Суд). Фото использованы из открытых источников интернет пространства.