А. ГОДИНЦІ Час гурше, гі вода – коли не твуй се час Кой бог так дав, а нарід наш обы не шпутався Розумно набук тя, великого, одклав Про матір, што тоды мене кормила Про хліб, што я для ниї на проценты жав. Про суль і хащу, што мадярам нашым Товды щи я на „Експорт” одправляв Типирь лем, через люди достойных, Одным із першых накониць узнав. І доста ня розвеселило, колим ушытко йсе читав. Бо декларацію, гі вшыдкі люди наші Што продавали штось мадярам – я заповняв. Й само собов, об того я шось мав. І точно так пуд корча по путьови з Будапешта я сідав. Муй братчику, на факобіках, на дідовых Руках, в очах його, про вшытко то, што Ты хочеш впувісти – я читав! Лем то, што час є гурше гі вода – Я слава Богу, николи не знав . Чом гуслі плакали у „Гелерді”, Я тоже щи товды не знав, но тай не муг я знати Мені ся виділо - што циган просто гроші заробляв А я їх тратив. А щи я хочу ся тобі признати – - „Небесні два листки”- не я народу нашому писав. Та й ко бы їх товды читав? І на слизы гі ты ревав. Кой не ревали, як розпятый бов сын Божый А ты,Антонію,на Нього і на діда мойого, Гі дві цятки воды похожый! Автор: Василь Матола 08 июня 2022 год
Вместе с вами мы сделаем Русинский Мир лучше!
При копировании данного материала, либо использования в любом виде (печатном, аудио, видео) на своих ресурсах, просьба указывать источник https://rusinskiimir.ru/, Василь Матола, в иных случаях будем обращаться в соответствующие инстанции (админам соц.сетей, и Суд).
